3 september

Vanochtend zijn we rond 9 van huis vertrokken.

De rit naar Schiphol ging vlot, ook het parkeren op P3 ging goed. Bij het inchecken van de bagage werden we door Sjaak aangesproken, hij was een dag in Nederland geweest en ging nu weer terug naar zijn huis in Lissabon.

Bij de gate moesten door een bodyscan, dit gaat toch een stuk sneller dan de oude detectie poortjes waar je 3 keer doorheen moest omdat de knoop van je broek het alarm deed afgaan. Maar toen begonnen de vertragingen van vandaag. Het boarden zou iets later beginnen en wel 10 minuten. Na 9 minuten werd omgeroepen dat het boarden iets vertraagd zou zijn en dat we over 10 minuten aan board konden gaan. Uiteindelijk vertrokken we daardoor 50 minuten te laat. Gelukkig hadden we de wind mee en landen we op tijd in Mineappolis. Helaas stond aan de gate waar ons vliegtuig moest staan nog een vliegtuig die nog moest gaan vertrekken, dus bleef ons vliegtuig in zicht van de gate stilstaan. Toen het vliegtuig uiteindelijk was vertrokken konden wij naar de gate toe rijden, maar toen waren we te breed voor een bocht en moest er nog wat gereden worden dat we op een via andere route naar de te komen. Dit alles leverde weer vertraging van 45 minuten op, wat onze transfertijd wel krap maakte. Gelukkig is op dit vliegveld alles in de buurt van elkaar. Douane, immigratie, ophalen van bagage en weer inchecken voor de transfer was allen binnen 1 minuut lopen van elkaar. De gate waar we naar Las Vegas moesten vertrekken was iets verder, maar ook dit was niet echt ver. Hier ging het boarden lekker vlot en we vertrokken op tijd van de gate. Maar toen stopte het vliegtuig.

We kregen na verloop van tijd te horen dat een computer het niet naar behoren bleek te doen en dat we even terug moesten naar de gate. Enfin, in plaats van een vertrek van 15:30 uur lokale tijd, zijn we pas om 17:05 vertrokken. Dat is in Nederlandse tijd 02:05 uur en ik had nog geen oog dicht gedaan. gelukkig dat er in de lucht geen maximum snelheid geldt, want de piloot heeft extra gas gegeven, zodat we l maar een klein uur te laat aan de gate in Las Vegas stonden.

Nadat we onze koffers van de band af hadden gehaald zijn we met de shuttlebus naar Hertz gereden om onze auto op te halen. We hadden een Nisan X-Terra gereserveerd, maar deze stond niet voor ons klaar. De wagen die klaar stond was een Lincoln Navigator.

De kamer die we in ons hotel kregen was vandaag pas opgeleverd na een renovatie beurt. Nieuwe bedden en meubels en ook een nieuw behang aan de muur.

Hanno

 

4 september

Vanochtend zijn we gaan ontbijten bij IHOP (international house of pancakes).Daarna zijn we de eerste boodschappen gaan doen. We zijn direct op zoek gegaan naar een Walmart. Hier hebben we een koelbox aangeschaft, de benodigde dranken voor onderweg, ijs (voor in de koelbox) en nog meer spullen aangeschaft. Ook zijn we naar de Tripple A gegaan, dit is de Amerikaanse ANWB, hier hebben we kaarten van de ruime omgeving en een paar boeken met wat er is te beleven opgehaald.

Hierna zijn we met de auto over de Strip op en neer gereden en vervolgens terug naar het hotel.

Aan het begin van de avond zijn we naar de The Mirage, Bellagio, Ceasars Palace en Paris Las Vegas gelopen en hebben me uiteindelijk in de Miracle Mile gedineerd.

Hanno

 

5 september

We zijn vandaag vertrokken uit Las Vegas. De reis ging via de Hooverdam en Dolan Springs. 2 Mile voor Hooverdam kwamen we in een file terecht omdat elke wagen gecontroleerd wordt of er geen terrorist in zit ivm een mogelijke aanslag op de Hooverdam.

Na dat we de auto in de parkeergarage hebben gezet zijn we naar de Hooverdam gelopen. De temperatuur was behoorlijk opgelopen, 93F.

De onderkant van de Hooverdam heeft de vorm van een pyramide. Hiervoor is enorm veel beton gebruikt. Met de bouw van de Hooverdam is in 1931 begonenn en heeft 4 jaar geduurd.

Onderweg zijn we via Dolan Springs gereden. Hier is een Indianen Reservaat. We zijn door Yoshua Tree Valley gereden, hier zijn veel meer Yoshua's dan in Yoshua Tree National Park. We zijn langs Red Lake gereden, waarschijnlijk zo genoemd omdat de aarde hier rood is en het meer droog staat. Door naar Kingman gereden waar we in Super 8 overnacht hebben.

Helene

 

6 september

Vandaag rijden we van Kingman naar de Grand Canyon. Na een uurtje rijden kwamen wij bij Seligman, dit ligt aan de Historic Route 66. Er zijn hier veel souvenier winkeltjes gericht op Route 66. Met uiteraard veel bussen met toeristen. We zijn door gereden naar Williams waar we naar Bearizona zijn geweest. Dit is een wildpark waar je met je auto door heen rijd en zwarte beren, bizons e.d. kunt zien. Daarna door naar Flagstaff waar we door de San Fransisco Mountain's, Kainab NP (betekend omgekeerde berg) en Coconino park gereden zijn. Erg mooi. We hebben de Humprey's Peak gezien, dit is het hoogste punt in Arizona.
Nadat we de koffers in de hotel kamer hadden gezet zijn we naar de Grand Canyon gereden om de zonsondergang te zien. We hebben op de rand van de Canyon bij Yavapai Point gezeten tot dat de zon helemaal weg, de vleermuizen en de krekels kwamen tevoorschijn en het koelde erg af.

Helene

 

7 september

Grand Canyon day .....

Toen we vanochtend wakker werden zagen we dat het dicht bewolkt was en dat het regende. Na het ontbijt zijn we naar het vliegveld gereden, we hadden begrepen dat de Canyon er op een bewolkte dag erg mooi moest uitzien en dat dan de rode kleuren er uit zouden springen. Nadat we de vlieg kosten hadden betaald kregen we een veiligheidsbriefing per video. Nog voordat de video was afgelopen werden de reddingsvesten al bij ons omgedaan en mochten we in de rij voor het boarden gaan staan. Waarschijnlijk door het mindere weer waren er maar 4 mensen voor deze vlucht en zaten wij met z'n tweeen achterin elk aan een raam. We kregen de koptelefoon op en de show kon beginnen. We vlogen eerst over het bos, daar maakten we vaart en zo kwamen wij boven de Grand Canyon. Een geweldige ervaring.

Na de helicopter vlucht zijn we naar het IMAX theater gegaan, het regende toch nog.

Het is droog. Op naar de Grand Canyon. We hebben shuttle bus genomen richting Hermits Rest. Bij de eerste stop zijn we uitgestapt om d 
Canyon te zien. Het is ook vanaf de grond adem benebend. We begonnen onze wandeling bij Trailview Overlook waar we een groot deel van de Bright Angel Trail hebben gezien, deze gaat helemaal naar beneden naar de Colorado River. We zijn door gelopen via Maricopa Point, Powel Point naar Hopi Point. We hebben een stukje van de Colorado River gezien. Daar zijn we weer in de bus gestapt en naar het eind punt gereden. Deze wandeling heet de Rimtrail waar we 2,5 km van hebben gelopen.

 

8 september

Vandaag rijden we van Tusayan naar Blanding in Utah.

Via de Desert View Drive rijden we langs de rand van de Grand Canyon. We rijden langs het punt waar we met de Helicoptervlucht overheen zijn gevlogen en we zien ook een groter deel van de Colorado.

Via Cameron rijden we naar Tuba City. Onderweg zien we veel kraampjes waar Indianen souvenirs verkopen. We zien ook een grote barst in de aarde. We rijden door naar Monument Valley Navajo Tribal Park. Het lijkt wel of wij achter de regen aan rijden. Er stroomt hier regenwater over de weg dat rood gekleurd is door de aarde. Monument Valley is een vreemd gezicht, het is een vlakte met hier en daar uitstekende rotsen. Als je goed kijkt en je fantasie de vrije loop laat dan zie je er figuren in. De rotsen worden onder andere, Camel, Elephant, Mitten (=handschoen), Totempole en 3 Sisters genoemd. In het park is een rondweg, the valley drive, deze rijdt langs de meeste rots formaties. Het is een rondweg van 17 Mile over een onverharde weg. We hebben er bijna 2 uur over gedaan.

Na de rondrit rijden verder naar Blanding. Het begint al donker te worden.

Met de ondergaande zon achter ons zijn de bergen voor ons mooi belicht.

Helene

 

9 september

Natural Bridges
Vandaag een dag waar we weinig mijlen afleggen. We gaan naar Natural Bridges. In dit park zijn 3 natuurlijke bruggen die ontstaan zijn door stromend water van zijrivieren van de Colorado rivier. Het water heeft het zachte zandsteen aan de onderzijde uitgesleten. Door het park is een rondweg van 9 mile, Bridge View Drive. Je mag niet over de bruggen heen lopen, maar er wel onderdoor. De eerste twee bruggen zijn via slingerpaden, trappen en ladders te bereiken de derde door een kleine wandeling. Die laatste hebben wij dus gedaan.

Helene

 

10 september

Vandaag rijden we van Blanding naar Moab.
We rijden lang Canyonlans NP. Er zijn verschillende toegangswegen en veel die dood lopend zijn. We rijden naar Newspaper Rock. Hier zijn veel rots tekeningen te vinden van wel 2000 jaar oud. Toen we ze gevonden hadden dachten wij dat ze er te nieuw uitzagen.

We zijn het park uitgereden om bij de volgende inrit richting Needle Overlook te rijden. Dit is een brede vallei met op naalden lijkende rotsen. We hebben op het eindpunt een rond wandeling gemaakt. Nadat we terug waren bij de auto hebben de koelbox open getrokken en hebben we de bij de bakker gehaalde broodje belegd met kalkoenfilet, -ham, bolonie en Zwitserse kaas opgegeten. Op de terug weg zijn we een zandweg in gereden, we hebben niet voor niets een 4x4.

Op weg naar Moab kwamen we langs Church Rock, Wilson Arch, Looking Glass Rock en Hole in The Rock.

Na het eten zijn we Arches NP ingereden om de zonsondergang en de sterren hemel te zien.

Helene

 

11 september

Vandaag hebben we de hele dag in Arches NP door gebracht. Maar eerst langs de bakker voor broodjes voor de picknick.

De weg door het park is ongeveer 35 km enkele reis. Het is een doodlopend pad. De Arches liggen niet allemaal langs de weg maar zijn via een korte of langere wandeling en klimmend op de rotsen te bereiken.

Er zijn hier ook versteende zandduinen en zoutvlaktes. Het is allemaal erg mooi.'s-Avonds zijn we nog eens terug gereden om de sterrenhemel te zien. Het is hier zo donker dat we heel veel sterren zien en zelfs de Melkweg.

Helene

 

12 september

Vandaag rijden we van Moab naar Escalante.

We rijden een stukje over de Interstate 71. We zouden afslag 149 nemen naar Goblin Valley nemen bij mijlpaal 137 kwamen we erachter dat we de afslag hadden gemist. De eerst volgende afslag was 6 mijl verderop. Daar vonden we een alternatieve weg, alleen was deze van natuurlijke bestrating, bestaande uit kiezels, keien, zand en rotsen. Gelukkig wel een mooie route, zelfs de auto kleurde er rood van. Op de toegangsweg naar Goblin Valley staken er, vlak voor onze auto, 3 steenbokken de weg over. Goblin Valley bestaat uit veel op paddenstoel lijkende gedrochten. Sommigen zien er kabouters in. We hebben er tussen door gelopen, aangezien het in een vallei ligt was het er erg warm.

We hebben onze route vervolgd en kwamen langs Hanksville. We reden een stukje door Capitol Reef NP en door Dixie National Forrest. Onderweg staken er nog een paar zwarte koeien de weg over. De koeien lopen hier vrij rond, op de weg is een veerooster om ze bij de juiste ranch te houden. We hebben ook nog een hertje gezien.

Op de weg tussen Boulder en Escalante is een gedeelte waar aan beide kanten van de weg een ravijn is. Maar goed dat wij geen hoogte vrees hebben.

Helene

 

13 september

Vandaag zijn we naar Bryce Canyon geweest.

Dit is een park met Amfitheaters waar grillig gevormde rotsen staan, Hoodoos genaamd. Ze hebben variëren van wit, pastelroze, rood en knaloranje. De weg door het park is 18 mijl (29 km) lang. Het park heeft veel uitkijk punten. Er is ook een natuurlijke boog gevormd door regen en vorst erosie.

Het is allemaal erg mooi, geen wonder dat je voor dit park $ 25 entree per auto moet betalen.

We hebben nog even een de-tour gemaakt om door twee natuurlijke bogen te rijden.

Op weg naar Escalante, waar we 3 nachten slapen, zagen we links van de weg een aantal herten.

Helene

 

14 september

Vandaag zijn we naar Kodachrome Basin State Park geweest.

In dit park staan schoorstenen van zandsteen. National Geographic heeft dit park de naam Kodachrome gegeven door de licht val kleuren ze van grijs tot donker oranje.

Na dit park wilden wij nog een keer naar Bryce Canyon, dit was maar 20 minuten rijden. We zagen wat rook pluimen vanuit die richting. Aan gekomen bij Bryce Canyon bleek dat er brand was in dit park. De FedEx bezorg wagen reed gewoon door maar en kwamen veel auto’s het park uit gereden. We zijn er maar terug naar Escalante gereden. Daar hebben we een stukje van Hell’s Backbone Scenic Road gereden. Deze weg begon met asfalt maar veranderde al snel in grind en werd erg hobbelig. We hebben de route niet helemaal uitgereden. Onderweg kwamen we weer een paar koeien tegen die de weg overstaken om naar de stal te gaan. 

Helene

 

15 september

Vandaag zijn we van Escalante naar Hurricane gereden.

Aan het begin van deze vakantie hebben wij een parkpas gekocht waarmee je onbeperkt voor 1 jaar in alle Nationale Parken kan. Dus omdat we langs Bryce Canyon reden zijn we nog maar een keer naar binnen gereden. De brand van gisteren smeulde nog na en dat rook je ook. De brand bleek alleen in het begin te zijn, we konden er langs rijden en zijn naar het eerste uitkijkpunt gereden.

Via Panguits zijn we door Cedar Breaks SP gereden. Bijna aan het eind van het park kwamen we bij het Visitor Center waar we entree mochten betalen. Voor een State Park geldt onze parkpas niet.

Nog even een ommetje via Coral Pink Sand Dunes. Halverwege weer het Visitor Center en daar zien we de zalm kleurige duinen. De zandkorrels zijn zo fijn dat het zand zacht aanvoelt en het van je hand vloeit.

Aangekomen in Hurricane zijn we direct het zwembad ingegaan, het was 95F.

Helene

 

16 september

Zion Canyon day
Vandaag zijn we naar Zion Canyon geweest. In tegenstelling tot o.a. de Grand Canyon, loop je hier beneden in de Canyon. Nu kijken we omhoog tegen de rode rotswanden aan.

Om de natuur te beschermen rijden hier pendel bussen om je naar de verschillende uitzichtpunten te brengen. Ze rijden om de 8 minuten, je hoeft niet lang te wachten.

Wij zijn uitgestapt bij de Zion Lodge, daar hebben we een wandeling langs de rivier omhoog gemaakt tot de eerste waterval, de Lower Emerald Pools Trail. De waterval was niet veel maar wel verkoelend. Terug in de pendelbus en naar het eindpunt waar we langs de rivier tussen de bergen zijn gelopen naar het eindpunt. Hier staken een aantal mensen de rivier over om nog verder langs de bergwand te lopen. We zijn weer terug gelopen. Onderweg hebben we wat gegeten, er kwam direct een nieuwsgierige eekhoorn aan mijn rugzak snuffelen. Bij de volgende stop ben ik toch even met mijn voeten in de rivier gegaan, lekker verkoelend.

Terug bij ons hotel zijn we nog even gaan zwemmen. Morgen gaan we voor de laatste twee nachten van deze vakantie, naar The Stratosphere in Las Vegas.

Helene

 

17 september

Op weg naar Las Vegas.

Vanaf Hurricane zijn we de Interstate op gereden om deze na ongeveer 60 mile weer te verlaten. We rijden naar Lake Mead en komen langs Valley of the Fire. Hier besloten wij om hier niet doorheen te rijden, het was te warm.

Iets verderop werd nieuw asfalt gelegd. Voor de veiligheid rijdt  er een Pilot auto voorop om over één weghelft te rijden. Er staan mensen langs de opbreking met een stop/slow bord, een vrouw kwam ons uitleggen waarom we even moesten wachten. We hebben haar een cookie aangeboden, ze vertelde dat ze vaak iets lekkers aangeboden krijgt als zij daar werk.

Verderop waren de Red Stone Dunes, alweer roodbruine rotsen, ook weer erg mooi.

We zijn door gereden om Lake Mead te zien. Uiteindelijk kwamen we bij een afrit waar de boten het water in konden. Alleen mochten we daar niet naar de waterkant. We hebben daar geluncht onder de bomen.

We komen uiteindelijk uit bij Lake Las Vegas, dit is een Resort, waarschijnlijk voor degene die de jackpot in Las Vegas hebben gewonnen.

Eindelijk, daar is ons hotel, de Stratosphere in Las Vegas. Het parkeren en inchecken ging erg vlot, om 3 uur waren we in onze kamer met uitzicht op het zwembad en de parkeergarage. Maar wat gaan we nu eerst doen? Gokje wagen, uitzicht vanaf de toren of zwemmen? Het wordt het zwembad, even afkoelen. Daarna de toren op voor het uitzicht. Ja, en dan kom je door het casino, oké 5 dollar dan om te proberen. De winst is op een foto te zien..... Dan naar de toren, van boven zie je de grote hotels perfect, de Strip is echt de toeristische trekpleister, eromheen zijn heel veel woningen, sommige met een eigen zwembad.

Na het eten gaan we de toren weer op om de Strip verlicht te zien.

Helene

 

18 september

Las Vegas

Frank Sinatra zong over New York ''the City that never sleeps'', maar hier in Las Vegas slapen ze ook niet. De Casino's zijn 24 uur open !!!!!

De eerste dag van de vakantie dat we in Las Vegas waren was het heel erg druk en warm. Aan de warmte zijn we nu gewend en de drukte kwam door Labour Day.

Vandaag nemen we de hop-on hop-off bus om de hotels van dichtbij te bekijken. We stappen uit bij Mandalay Bay, het lijkt alsof de hotels aan elkaar verbonden zijn want je kunt binnendoor, in de airco, naar het volgende hotel lopen. In de lobby vindt je uiteraard als eerste het Casino met daar naast de incheck balie voor het hotel. Er zijn veel winkeltjes en Starbucks is er ook.

We gaan toch maar naar buiten want de buitenkant van de hotels is leuker om te zien. We zien o.a.: Mandalay Bay, Four Seasons, Excaliber, New York met het vrijheidsbeeld en een 8-baan, MGM, Monte Carlo, een als Pyramide gebouwd hotel, Bellagio met de fontein show, Paris, Ceasars Palace, The Mirage, The Venezian, Tresure Island met ’s avonds een show tussen twee vechtende piraten schepen, Trump met goud kleurige ramen, Wynn, Encore, Hilton, Circus Circus en het hotel waar wij overnachten Stratosphere. Er is ook een winkel van M&M’s en Coca Cola, hier kun je verschillende smaken cola proeven die over de hele wereld verkrijgbaar zijn.

Na deze tocht zijn we naar het zwembad gegaan en dan moeten toch de koffers worden ingepakt…..

Helaas, het zit er weer op.

Helene