|
Vandaag is onze bestemming Reute in Oostenrijk. We vertrokken rond half 10. Zonder al te veel files konden we goed door rijden. Rond 19.30 kwamen we bij het hotel in Reute aan. Nadat we de spullen op de kamer hadden gezet. zijn we nog even door het plaatsje gaan lopen. Morgen gaan we door naar het Gardameer, maar we weten nog niet hoe we gaan rijden. Dit hangt af of de Timmelsjoch pas al sneeuwvrij is Hanno
|
|
|
|
Vanochtend werden we ruw gewekt door 20 geweerschoten en het
was pas 6.00 uur. Het slapen was direct voorbij en zijn we er maar uit gegaan.
Gelukkig konden we vanaf 7.00 uur ontbijten en dat deden we dus maar. We hebben
wel even nagevraagd wat de herrie was. Wij kregen het logische antwoord dat het
begin van de oorlog werd ingeluid voor een stelletje die vandaag de huwelijksboot
in gingen stappen. Nadat we de auto weer hadden ingeladen zijn we op weg gegaan
naar in de richting van Italië. We vroegen bij het afrekenen of zij wisten of de Timmelsjoch
pas open was, we kregen te horen van wel. Wij waren blij. Onderweg naar de pas
zagen we een een paar bergwachten naar een verzamelterrein lopen en voor de
zekerheid vroegen wij hun ook of de pas open was. Deze wisten het bijna zeker,
maar als we het absoluut zeker wilden weten moesten we even verder rijden en
het bij een informatie punt nog eens vragen. Daar kregen we te horen dat de pas
nog niet sneeuwvrij was. En dat we voor Italië of over de Brennerpas of over de
Reschenpas moesten rijden. Wij besloten om dan maar de Reschenpas te nemen. Dit
bleek een goede keus te zijn geweest want we waren nog maar net op weg toen de
verkeersdienst melde dat er een ongeluk was gebeurt tussen de Innsbruck en de
Brenner pas en dat er maar 1 rijbaan vrij was. De laatste berichten die wij
hoorden over de file die daardoor was ontstaan was een vertraging van 1 uur en
45 minuten. Voordat we bij het Gardameer waren aangekomen zagen we een
Gelateria. Hier zijn we even gestopt om een ijsje voor mijn verjaardag te gaan
eten. Dan het laatste stuk van de reis. Bij de plaats Rio del
Garda aan het noorden van het meer begonnen we in een stroperige file te rijden. Helaas was het vandaag grotendeels bewolkt en regende het veel. We hopen morgen op beter weer en gaan dan beslissen wat we dan gaan doen. Hanno
|
|
|
|
Vanochtend werden we wakker bij een geluidmix van zingende vogeltjes en kabbelend water. Dat geluk heb je nu eenmaal als je nog geen 5 meter van het Gardameer verblijft. Ondanks dat de zon nog niet door de wolken heen was gebroken zijn we op het terras, dat boven het meer hangt gaan ontbijten. Na het ontbijt besloten we naar Sirmione te gaan. We programmeerde onze navigatie om via de kortste route ons daarheen te begeleiden. We waren nog niet lang onderweg toen ons de lokale Vespa toerclub tegemoet kwam rijden. Ze reden in een colonne van zeker 200 man. Verder langs de route was de weg geblokkeerd doordat er een Mountain Bike wedstrijd. Hierdoor werden we over echt smalle wegen gestuurd en zelfs door een doorwaadbare plaats van een wild kabbelende beek. De fietsers moesten hier ook doorheen. Toen we uiteindelijk in Sirmione aangekomen waren was het zoeken naar een parkeerplaats begonnen. Sirmione licht op een schiereiland aan het zuiden van het meer. Het schiereiland en de oude stad zijn hoogtepunten aan het Gardameer. Je komt de stad binnen via een ophaalbrug en door een poort in de dertiende-eeuwse stadsmuren, direct gevolgd door het kasteel Rocca Scaligera. Het is aangelegd als Garnizoensplaats en haven voor de Galei vloot van Mastino I della Scala. Sirmione bestaat uit een doolhof van steegjes en straatjes. Wij begonnen bij de ophaalbrug met een wandelroute die we gevonden hebben in de Hoe en Wat reisgids van uitgeverij Kosmos. De wandeling leidde ons weg van de toeristische winkeltjes naar archeologische vindplaatsen en de Romeinse ruïnes bij de Grotte di Catullo. De ruïnes zijn van huizen en Romeinse baden waar warm water uit loden pijpen uit de warmwaterbronnen van het meer kwamen. Uiteindelijk kwam de wandeling wel in de toeristische straatjes uit, waar veel gelateria’s zijn. De zon heeft ons vandaag goed te pakken gehad, we zijn beide
licht verbrand. Hanno
|
|
|
|
Vandaag begon de dag met een mooie zonneschijn, maar het waaide ook. De wind blies wel de lichte mist van de vorige dagen weg. Na het ontbijt werden we door onze gastvrouw verrast met de aanbieding om een andere kamer te krijgen. De kamer die we hadden was net groot genoeg om een 2 persoonsbed in te zetten en de kamer die we nu konden krijgen was een kleine balzaal, waar met gemak 3 2-persoonsbedden in konden. Over deze aanbieding moesten we niet zeer lang nadenken. Nadat we onze spullen in de andere kamer hadden neergezet zijn we naar de Monte Baldo gegaan. De Monto Baldo is een berg aan de andere kant van het meer. Met de rondraaiende gondel zijn we de berg opgegaan en daarna hebben wij een wandeling gemaakt. Doordat het vandaag waaide konden we het hele Gardameer zien. Na de wandeling en een kleine maaltijd in een berghut zijn we weer met de gondel naar beneden gegaan. Via een mooie route langs smalle wegen, zijn we teruggegaan naar onze villa en hebben we hier nog even gebruik gemaakt van het zwembad. Hanno
|
|
|
|
Vandaag hebben het rustig aan gedaan. We zijn in de auto gestapt en hebben een ruim rondje in de
buurt gemaakt. We zijn na het verlaten van de Villa richting het noorden
gereden. Bij het bord Fornico zijn we afgeslagen en zijn via smalle steile
wegen de berg opgereden. Na een tijdje rijden stonden we bij een stuwdam in
Lago di Valvestino. Na wat uitkijken zijn we verder gereden in de richting van
Capovalle naar het zuiden van Lago d’Idro bij het plaatsje Crone hebben we even
de benen gestrekt. We hebben veel groene bomen, mooie wegen, smalle straten en een heleboel motorrijders die met een grote glimlach ook door de mooi omgeving reden. Bij terugkomst in de Villa hebben we nog even een paar baantjes in ons zwembad gezwommen.
|
|
|
|
Vandaag waren wij alleen tijdens ons ontbijt, er waren namelijk geen andere gasten in de Villa. Na het ontbijt zijn we naar Verona gereden. In Verona hadden we snel een parkeergarage gevonden en zijn op zoek gegaan naar de bekende plaatsen van Verona. Als eerste zijn we op zoek gegaan naar het Balkon van Juliet. Het was zoeken, omdat het kaartje dat we gebruikten niet alle straten weergaf. Na wat speurwerk zagen wij de drommen mensen voor een huis met een poort staan. In de poort stonden er nog meer en het pleintje daarachter was helemaal vol. We hadden dus het balkon gevonden. We gingen verder naar de markt en bestegen de Torre dei Lamberti. We zijn tot het eerste uitkijk platform gekomen. Nadat we rondom foto’s hadden gemaakt, daalden we weer af naar beneden voordat de bellen zouden gaan luiden, dit gebeurt ieder half uur. We gingen via smalle straatjes in de richting van de oude Arena. Ze waren daar bezig om het decor van de opera Aïda in te richten. We zijn van de Catacomben tot aan de bovenste zit rij geweest. Het is een vreemd gevoel dat je op de tribune plaats gaat zitten, waar ook al een Romein heeft gezeten. Dat je over de arena vloer loopt, waar Gladiatoren met elkaar hebben gevochten. We begonnen de terug tocht richting de parkeergarage. We liepen een drukke winkelstraat waar gezinnen met z’n allen naast elkaar aan het flaneren waren en geen ruimte over lieten voor mensen die sneller wilde lopen dan dat zij doen. We besloten maar om en zijstraatje in te slaan en dan paralel aan de winkelstraat te gaan lopen. Het verschil was verbazingwekkend, daar liep niemand. Op de terugreis hebben we besloten om de veerboot over het Gardameer te nemen. Op weg naar de veerboot was er weer een lange file de andere kant op en weer waren het de fietsers, brommers en motoren die onze weghelft gebruikten om de file in te halen. Helaas was de boot net voor ons volgeladen en moesten we wachten op de volgende veerboot. Morgen wordt de laatste hele dag die we in deze omgeving hebben, voordat we vertrekken naar de Dolomieten. Hanno
|
|
|
|
Vandaag hebben we een 2 uur durende wandeling door Valle delle Cartiere, papier molen vallei, bij Toscolano Maderno, gemaakt. De vallei is ongeveer 2 km vanaf ons hotel. Hier werd sinds 1381 tot in de 20ste eeuw papier gemaakt. We zijn vanaf het parkeer terrein stroom opwaarts gelopen langs de ruines van papier fabrieken. De fabrieken waren van verschillende Italiaanse families o.a. de Maffizzolis en de Simonellis. We hebben veel ruines gezien maar met geld van de Europese gemeenschap wordt er een begin gemaakt met restauratie. Uiteindelijk kwamen wij bij een kloof waar vroeger houten bruggen overheen waren, maar door een vloedgolf in 1920 zijn deze weggespoeld. Nu kan je langs de bergwand over een betonnen richel lopen met een veiligheidskabel aan de bergwand. En je moest 2 meter afstand houden van elkaar. Hier kwamen we uit bij één van de eerste waterkracht energie centrales gebouwd in 1899. Hierna keerden we om en liepen weer terug. Onderweg zagen we nog een tunnel waar vroeger het water voor de molens doorheen werd geleid. Na de wandeling zijn we met de auto via een smalle kronkelweg, langs een waterval en door een aantal tunnels, gereden naar Tremosine naar restaurant Paradiso. Dit restaurant ligt bovenop een berg en heeft een terras over de afgrond hangen. Vanaf het terras heb je uitzicht op de Monte Baldo (bij helder weer). Hier hebben we geluncht met een pizza. Via een andere route terug gereden, maar deze was halverwege open gebroken. Dan maar weer een andere kant op, gelukkig leiden er meer wegen naar Villa Cappelinna. Nog even gezwommen in het Gardameer, nee toch te koud, dan maar in het iets warmere zwembad. Nu nog inpakken, mogen gaan we naar onze volgende bestemming Hotel Lagarai bij Cavellesse. Helene
|
|
|
|
Eindelijk weer internet. Vandaag zijn we vertokken van de Villa naar ons 2e onderkomen deze vakantie. We zitten nu in Hotel Lagorai resort & spa in Cavalese. Hier blijven we drie nachten. We vertrokken vanochtend richting Riva del Garda. Hierna reden we via mooie routes naar Trento en door na Cavalese. Onderweg kwamen we langs een kleine fout van de natuur. Bij het plaatsje Montagnaga is een weg waar de zwaarte kracht verkeert werkt. Alles rolt daar namelijk heuvel op. Ons Hotel ligt bovenop een heuvel. Met uitzicht over de vallei. Vanaf ons terras hebben wij een zeer mooi panorama. Hanno
|
|
|
|
Vandaag zijn we een aantal passen in de omgeving gaan bekijken. We zijn naar de Passo Rollo, de Passo Valles en de Passo San Pellegrino geweest. Alle passen werden vol enthousiasme genomen door motor rijders en fietsers. Deels leek het een ware walhalla voor ze te zijn. Haarspeld bocht door gas geven en wee remmen voor de volgende. Dat is voor onze auto toch wel wat anders. Voor de bocht terugschakelen, goed kijken of een tegenligger (fiets, motor, auto of kleine vrachtwagen) de bocht niet afsnijd of te ruim neemt, door de bocht sturen en dan weer langzaam vaart opvoeren, want de wegen zijn stijl. Op weg naar de Passo valles zijn we gestopt bij een parkeerplaats, om een kleine wandeling te gaan maken. We hadden bij het hotel een paar Nordic wandelstokken geleend en hebben deze hier uitgetest. Na terugkomst bij de auto zijn we onze weg gaan vervolgen en hebben ook een wandeling bij de Passo valesse gemaakt. Deze was korter want door de ijle lucht was ik erg snel naar adem aan het happen. Langzamerhand begonnen wij toch wel trek naar lunch te krijgen en zijn dus op zoek gegaan naar een restaurant. Dit was moeilijker dan we gehoopt hadden. In het zesde dorp vonden we eindelijk een restaurant waarvan de eigenaren niet op vakantie waren. Ze hebben hier een lang winter seizoen gehad, daarna alles weer in orde brengen en voordat het zomer seizoen begint gaan ze 2 tot 4 weken op vakantie. En ik geef ze geen ongelijk. Na de lunch zijn we weer richting ons hotel gereden, maar eerst moesten we nog over de Passo San Pellegrino. Deze pas had bergop de meeste haarspeldbochten en dan waren ze ook nog kort achter elkaar. En de stijging was deels 14 tot 18% De wielrenners stonden soms bijna stil. De motoren vlogen er overheen en wij gaven beleeft de ruimte aan alle tweewielers. In het hotel nog een paar baantjes gezwommen en zo´n dag is alweer voorbij. Hanno
|
|
|
|
Vandaag hebben we geprobeerd Hotel Lagorai op de foto te zetten. We zijn via Stava naar een zoveelste ski gebied gereden. Ook zijn we de Passo di Lavazè opgereden, 1805 meter hoog. Via Novale Rauth, in Sud Tirol, naar de door gaande weg naar Bolzano gereden. Het was daar erg rustig, het is immers zondag. Gisteren was de weersvoorspelling in het dal maximaal 31 graden, nou dat hebben we gemerkt. Door gereden naar Appiano/Eppan, hier vonden we een leuk uitziend restaurant. Alleen konden we de parkeer plaats niet zo snel vinden, we moesten via de wijnranken naar de achterzijde. Na de pizza zijn we naar Passo della Mendola, 1343 meter omhoog via 19 haarspeld bochten. Vanaf de top zagen we dat er beneden een meer was, het was al 31 graden, dus wij daarheen om af te koelen dachten wij en vele Italianen. Helaas, geen parkeer plek te vinden. Dan maar de bergen in waar het koeler was. Via de andere kant van Cavalese nog een keer Hotel Lagorai op de foto gezet. Nog even door het Kneipp bad (heet water en koud water wissel baden voor je voeten) en weer inpakken voor de reis naar Hotel Hubertushof in Thumersbach Oostenrijk. Helène
|
|
|
|
Gisteravond hadden we de koffers weer grotendeels ingepakt, zodat we direct na het ontbijt konden vertrekken. We werden vandaag niet door de zon wakker gemaakt, omdat er dikke bewolking hing. Nadat de auto was volgeladen zijn we in de richting van Moen gereden, daarna over Passo Faouzargo (2105m) en Passo Pordi (2239m), door naar de grens met Oostenrijk.Hier hebben we de definitieve beslissing genomen om over de Grossglockner te gaan rijden. Op de Grossglockner zijn we eerst afgebogen naar de Kaiser-Franz-Josefs-Höhe. Onderweg hierheen moesten we hard remmen voor overstekend wild. Een Murmeltier liep de weg over Daarna liep het dier een rotswand op. We reden door naar de Nationalpark-Platz (2365m) deze ligt aan de Pasterze Gletscher, nadat we hier een paar plaatjes hadden geschoten reden we terug om de weg weer te gaan vervolgen. Toch stopten we even op een andere parkeerplaats voor een mooi uitzicht. Behalve dat uitzicht zagen we ook steenbokken en hier wordt het sterrenbeeld niet bedoeld. We reden door en op een hoogte van 2504 meter reden we over Hochtor. Zo heet de pas van de Grossglockner. Toen ze de straat over de berg gingen aanleggen begonnen ze aan beide zijden van de berg en hier kwamen ze elkaar tegen. Door de mist aan de noordkant van de berg reden we naar Thumersbach naar het volgende hotel. Hanno
|
|
|
|
Gelukkig scheen vandaag de zon weer. Van ons hotel hadden we een Zell am See-Kaprun Karte gekregen. Met deze pas krijg je bij een groot aantal toeristische attracties korting. Zo zijn we gratis met de veerboot naar Zell am See gevaren. Hier stapten we op een rondvaartboot en ook deze hoefden we door de kaart niet te betalen. Na de rondvaart hebben we een kleine stadswandeling gemaakt. Daarna zijn we weer teruggevaren en hebben de auto gepakt en zijn naar een kabelbaan gereden. Ook deze gondel naar de Schmittenhöhe konden wij gratis gebruiken. Bovenop de Schmittenhöhe hebben wij een wandeling gemaakt. We hebben gezien hoe een aantal paragliders van de berg afsprongen en door de thermiek tot hoge hoogtes kwamen. Nadat we weer terug bij de auto waren, zijn we naar een strandbad aan het meer Zeller See gegaan en zijn we gaan zwemmen. Een kleine optelsom leverde een totale korting voor de dag van € 70,- op. Niet gek voor een pasje dat het hotel beschikbaar stelt. Hanno
|
|
|
|
Vandaag zijn we weer terug naar de Grossglockner gegaan. We hadden de vorige keer een twee dagen kaart gekocht. Daarmee mag je binnen 30 dagen 2 keer gebruik maken van de Grossglockner of de Felberntauern tunnel. Het weer was goed en daardoor waren er mooie vergezichten. Het was wel behoorlijk wat kouder dan in het dal. Als eerste zijn we naar de Edelweisspitze op 2571 meter boven zeespiegel gereden. Dit is het hoogste waar je met de auto kan komen op de Grossglockner. Hier vandaan jonden we ook de Zellersee zien, het meer waaraan wij verbleven. We reden verder en kwamen uit bij een meertje waar nog ijsschotsen in dreven. Hier was ook een tentoonstelling over de bouw van de pas over de Grossglockner. We vervolgden de weg door de tunnels van Hochtor het gebied waar tijdens de bouw de bouwploegen samen kwamen. Ze begonnen elk aan de andere zijde van de berg. We reden door naar de Kaiser-Franz-Josefs Höhe hier hebben we weer foto's gemaakt van de Pasterze Gletscher en hebben we een kleine wandeling gemaakt. Toen we in een tentoonstellingsruimte liepen ging ineens het licht uit. Later bleek dat de gehele stroom voorziening aan de Kaiser-Franz-Josefs Höhe was uitgevallen. Nadat we hier waren uitgekeken zijn we weer in de richting van Thumersbach gereden. Hier zijn we nog een keer gaan zwemmen in het Zeller See. Hanno
|
|
|
|
Het is weer zonnig vandaag. Hanno is vroeger met de middelbare school op wintersport geweest o.a. in Thumersbach, het dorp waar wij nu 4 dagen zijn. We hebben het hotel waar Hanno de eerste keer is geweest niet meer terug kunnen vinden, er is op deze plek nu een milieu sorteer plek. Vandaag zijn we naar Saalberg en Hinterglemm gereden waar Hanno in de andere jaren met school is geweest. De jeugdherberg is er nog en ook het elektriciteitshuisje dat toen als springschans richting de jeugdherberg werd gebruikt. Er zijn wel veel liften bijgekomen en ook is er een tunnel gebouwd om de vele wintersport toeristen om de dorpskern te leiden. We zijn naar Kaprun gereden. Daar is de Sigmund-Thun-Klamm waar je via houten plankiers en trappen langs en over een waterval naar het boven gelegen stuwmeer kan lopen. Dit was ondanks de waterdruppels waar je onderdoor liep toch erg warm. De temperatuur is inmiddels opgelopen tot 30 graden. Rond half 5 zijn we voor de laatste keer deze vakantie in het Strandbad van de Seller See gaan zwemmen. Hier is ook een aangelegd chloor bad. Maar het meer is toch fijner om in te zwemmen. Helène
|
|
|
|
De vakantie zit er helaas weer op. We hebben de auto volgeladen en zijn begonnen aan de terugreis naar Den Haag. We konden het grootste gedeelte doorrijden behalve bij Stuttgard daar stonden we in een file van 12 kilometer. Daar ben je niet snel doorheen. Vandaag geen foto's. Tot de volgende vakantie. |
|
|
